Het komt regelmatig voor dat werknemer en werkgever besluiten om niet meer met elkaar verder te gaan. De redenen voor ontslag kunnen uiteenlopen, van een gebrek aan inzicht tot aan het verbreken van bedrijfsregels of economische kwesties. Hoe dan ook lopen de gemoederen vaak hoog op. In dit artikel leggen we twee vormen uit zodat je als personeelsvereniging kennis vergaart om collega’s te ondersteunen.
In Nederland zijn werknemers redelijk goed beschermt voor ontslagen middels het ontslagrecht. Werkgevers moeten duidelijk aan kunnen tonen waarom een medewerker ontslagen moet worden. Hoewel er verschillende vormen van ontslag mogelijk zijn beperken wij ons in dit artikel tot de twee meest veelbesproken ontslagen.
Welke instanties spelen een rol
Werkgevers hebben geen vrije keuze om via het UWV of kantonrecht een eenzijdig ontslag te realiseren. Wanneer economische redenen achter het ontslag schuil gaan, of wanneer langdurige ziekte een rol speelt bij het ontslag, dan is het UWV de instantie om een ontslagvergunning bij te realiseren. Voor alle overige redenen dien je bij de kantonrechter te zijn.
Ontslag op staande voet
Volgens de wet gelden er geen gewone ontslagbeschermingsregels wanneer er sprake is van een dringende reden. Dat wil dus zeggen dat er geen instemming van de werknemer, geen ontslagvergunning en geen ontbinding van de kantonrechter nodig is. Wij noemen dat “op staande voet”. Er moet hier echter wel een dringende reden zijn voor de werkgever om de werknemer te ontslaan. Meestal staan verschillende redenen zoals drank- en drugsgebruik in een arbeidsovereenkomst beschreven zodat de werknemer vooraf gewaarschuwd is.
Ontslag vanwege economische redenen
Een tweede vorm van ontslag is het ontslag vanwege economische redenen. Deze vorm is zeker de laatste jaren vaker toegepast. In dit geval kunnen werkgevers en werknemers bij het UWV terecht. Anders dan de kantonrechter geeft het UWV toestemming om de arbeidsovereenkomst op te zeggen. Men noemt dat ook wel de ontslagvergunning.